"MATRIX" ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΩΝ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ "NEO" ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ

 

Πόσο Μatrix είναι αλήθεια το μυαλό των απανταχού Neo του σήμερα; 

Neo: 

1. Μια νέα ή ανανεωμένη μορφή όπως της ολιγαρχίας, του φασισμού, της μοναρχίας κ.τ.λ.; 

Νeo -: 

2. Μια συνδυαστική μορφή που σημαίνει «νέα», «πρόσφατη», «αναβιωμένη», «τροποποιημένη», που χρησιμοποιείται στο σχηματισμό σύνθετων λέξεων όπως νεολιθικός, νεοφασίστας, νεοορθόδοξος, νεοδημοκράτης, νεοφιλελεύθερος  κ.τ.λ.; 

Μatrix: 

1. Μια μήτρα πολιτιστικού, κοινωνικού ή πολιτικού περιβάλλοντος στο οποίο αναπτύσσεται κάτι όπως «η δύναμη ανήκει σε αυτούς που την κατέχουν και σε αυτούς που την αρπάζουν» κ.τ.λ.; 

2. Ένα καλούπι στο οποίο κάτι, όπως μια νέα κοινωνική δομή, χυτεύεται ή διαμορφώνεται όπως «η ομορφιά ταιριάζει στις γυναίκες και η ισχύς στους άνδρες» κ.τ.λ.; 

3. Μια ορθογώνια σειρά ποσοτήτων ή εκφράσεων σε σειρές και στήλες που αντιμετωπίζεται ως μεμονωμένη οντότητα και χειρίζεται σύμφωνα με συγκεκριμένους κανόνες όπως «ο όχλος είναι μεγάλη δύναμη αλλά δεν κατευθύνεται από τους πολλούς» κ.τ.λ.; 

4. Μια οργανωτική δομή στην οποία δύο ή περισσότερες γραμμές διοίκησης, ευθύνης ή επικοινωνίας μπορεί να διατρέχουν το ίδιο άτομο όπως «το δίκαιον της πυγμής» κ.τ.λ.; 

Ενδιαφέρον θα μπορούσαν να έχουν και δυο δημοσιεύσεις που διάβασα στην Wikipedia. 

Η πρώτη με τίτλο «Νεοφιλελευθερισμός» αποδίδει τον όρο στους βόρειους λαούς αλλά και στους Γάλλους - καθόλου μα καθόλου πρωτότυπο αυτό - και τονίζει: «Δεν υπάρχει, τουλάχιστον από τη δεκαετία του 1990, κανένα πολιτικό κόμμα που να χρησιμοποιεί τον όρο "νεοφιλελευθερισμός" ως αυτοπροσδιορισμό. Μάλιστα, είναι χαρακτηριστικό πως ενώ σήμερα αποδίδεται στον "νεοφιλελευθερισμό" η απουσία κρατικής παρεμβατικότητας στην αγορά, αυτό είναι το αντίθετο εκείνου που εφάρμοσαν οι Ορντολιμπεραλιστές» («Για την ορντολιμπεραλιστική θεώρηση είναι θεμελιώδης η αποτυχία της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, μέσα από την οικονομική αστάθεια (υψηλός πληθωρισμός/ υπερπληθωρισμός κατά τα πρώτα έτη, ύφεση και αποπληθωρισμός μετά από το 1929), τις ολιγοπωλιακές συγκεντρώσεις και την - αντιλαμβανόμενη ως - υφαρπαγή της εξουσίας του "αδύναμου κράτους" από τα ιδιωτικά συμφέροντα. Η άνοδος των Εθνικοσοσιαλιστών το 1933 συνοδεύτηκε από επεκτατική νομισματική πολιτική και εκτεταμένους ελέγχους τιμών, δηλαδή συνθήκες "καταπιεσμένου" πληθωρισμού. Η συνολική απαξίωση του καπιταλισμού από την εμπειρία των περιόδων 1918-1924 και 1929-1933, σημειώνει ο Hetzel, σφράγισε τη στροφή σε "νομισματικές διευθετήσεις που απαιτούσαν το λεπτομερή έλεγχο της ατομικής συμπεριφοράς από το κράτος"». Μιχαήλ Τρέπας, Νομισματική Πολιτική και Οικονομικά Δικαιώματα). 

Η δεύτερη με τίτλο «Neo Democrats» αναφέρεται σε ένα κόμμα του Hong Kong που ιδρύθηκε το 2010, το οποίο - σε σύμπλευση με τους δικούς μας Νέο-Δημοκράτες που απο την ίδρυσή τους μέχρι και τώρα δεν λένε μεν τα ίδια, αλλά, επιλεκτικά, αυτά όλα είναι που εφαρμόζουν - αντλεί την ιδεολογία του από τις έννοιες Localism, Liberalism και Populism (Ο τοπικισμός περιγράφει μια σειρά πολιτικών φιλοσοφιών που δίνουν προτεραιότητα στο τοπικό. Γενικά, ο τοπισμός υποστηρίζει την τοπική παραγωγή και κατανάλωση αγαθών, τον τοπικό έλεγχο της κυβέρνησης και την προώθηση της τοπικής ιστορίας, του τοπικού πολιτισμού και της τοπικής ταυτότητας. Ο τοπισμός μπορεί να αντιπαραβληθεί με την περιφερειοποίηση και την κεντρική κυβέρνηση, με το αντίθετο να βρίσκεται στο ενιαίο κράτος. Ο φιλελευθερισμός είναι μια πολιτική και ηθική φιλοσοφία που βασίζεται στην ελευθερία, τη συγκατάθεση των κυβερνημένων και την ισότητα έναντι του νόμου. Οι φιλελεύθεροι υποστηρίζουν ένα ευρύ φάσμα απόψεων ανάλογα με την κατανόηση αυτών των αρχών, αλλά γενικά υποστηρίζουν τις ελεύθερες αγορές, το ελεύθερο εμπόριο, την περιορισμένη κυβέρνηση, τα ατομικά δικαιώματα (συμπεριλαμβανομένων των πολιτικών δικαιωμάτων και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων), τον καπιταλισμό, τη δημοκρατία, τον κοσμικό, την ισότητα των φύλων, τη φυλετική ισότητα , τον διεθνισμό, την ελευθερία λόγου, την ελευθερία του Τύπου και την θρησκευτική ελευθερία. Ο λαϊκισμός αναφέρεται σε μια σειρά πολιτικών στάσεων που τονίζουν την ιδέα του «λαού» και συχνά αντιπαραβάλλουν αυτήν την ομάδα ενάντια στην «ελίτ». Ο όρος αναπτύχθηκε τον 19ο αιώνα και εφαρμόζεται από διάφορους πολιτικούς, κόμματα και κινήματα από τότε, αν και σπάνια έχει επιλεγεί ως αυτο-περιγραφή. Στο πλαίσιο της πολιτικής επιστήμης και άλλων κοινωνικών επιστημών, έχουν χρησιμοποιηθεί αρκετοί διαφορετικοί ορισμοί του λαϊκισμού, με ορισμένους μελετητές να προτείνουν την πλήρη απόρριψη του όρου). 

Επαναλαμβάνω: "Σε σύμπλευση με τους δικούς μας Νέο-Δημοκράτες που απο την ίδρυσή τους μέχρι και τώρα δεν λένε μεν τα ίδια, αλλά, επιλεκτικά, αυτά όλα είναι που εφαρμόζουν ", χωρίς όμως να γνωρίζω τι κανουν πραγματικά οι νεοδημοκράτες του Χονγκ Κονγκ! 

Και θα τελειώσω το "εμπνευσμένο" τούτο κείμενο με δυο σημαντικούς αστερίσκους που από μόνοι τους ή σε συνδιασμό λένε ότι δεν μπορούν να πουν όλα το παραπάνω: 

*«Οι ηγέτες μας απέτυχαν. Το μέγεθος της αποτυχίας τους είναι εκπληκτικό. Είναι επικίνδυνα ανίκανοι». New England Journal of Medicine. 

*«Το ότι οι γενναίοι είναι θαρραλέοι δεν σημαίνει και ότι όλοι οι θαρραλέοι είναι γενναίοι. Γιατί, το θάρρος δημιουργείται στους ανθρώπους από επιτηδειότητα, από οργή κι από μανία, όπως κι η δύναμη, ενώ η γενναιότητα προέρχεται από τη φύση κι από τη σωστή διάπλαση της ψυχής». Πλάτωνας. 

Μάκης Κολοβός.