ΠΟΤΕ ΝΑ ΜΗ ΣΗΜΑΝΟΥΝ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΚΑΜΠΑΝΕΣ!

«Τα πάντα για την πατρίδα - Αδόλφος Χίτλερ»

   Ο κλήρος, ΟΧΙ ΟΙ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ, από την αρχή του χρόνου βοήθησαν και έμπρακτα αλλά και με την "ουδετερότητα" τους, διάφορους αυτοκράτορες, βασιλιάδες, τυράννους και γενικότερα καταπιεστές να υποτάσσουν τους λαούς σε ίδια συμφέροντα. 

   O Χάτζι Μοχάμεντ Αμίν αλ Χουσέινι για παράδειγμα, ήταν μωαμεθανός θρησκευτικός ηγέτης και φιλοναζιστής Παλαιστίνιος εθνικιστής. Κατάγονταν από αρχοντική οικογένεια της Ιερουσαλήμ. Ήταν γνωστός ως γενικός μουφτής της Ιερουσαλήμ, παρόλο που δεν κατείχε τον επίσημο τίτλο. Το σημαντικότερο του αξίωμα, εκτός του μουφτή της Ιερουσαλήμ ήταν του Προέδρου του ανώτατου Ισλαμικού Συμβουλίου. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στην αραβική αντίσταση κατά των σιωνιστικών στόχων στην Παλαιστίνη, όπως και στην επιστράτευση Βόσνιων μωαμεθανών εθελοντών για την γερμανική Βέρμαχτ κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Ανέπτυξε καλές σχέσεις στον ηγετικό κύκλο των Ναζίκαι έγινε μέλος των SS. Τους υποστήριξε με ραδιοφωνικές εκπομπές και κατά το τέλος του πολέμου με την επιστράτευση εθελοντών. Μετά τον πόλεμο καταζητούνταν σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες ως εγκληματίας πολέμου, αλλά έμεινε στην Αίγυπτο, όπου του παραχωρήθηκε άσυλο. Από εκεί συνέχισε την δραστηριότητά του.

   Ένα δεύτερο παράδειγμα είναι η υπογραφή συμφωνίας στις 20 Ιουλίου του 1933 της  Καθολικής Εκκλησίας και του Αδόλφου Χίτλερ. Με συνθήκη μεταξύ της γερμανικής κυβέρνησης και του Βατικανού παρέχονται εγγυήσεις για τη θρησκευτική ελευθερία των καθολικών, αλλά καταργούνται οι πολιτικές και συνδικαλιστικές καθολικές οργανώσεις. Το Βατικανό ήταν από τα πρώτα κράτη που αναγνώρισαν τη νομιμότητα της κυβέρνησης του Χίτλερ. Παρά όμως τη συνθήκη, οι Ναζί εξακολούθησαν να διώκουν τους καθολικούς ιερείς, τα σχολεία και τις καθολικές θρησκευτικές και πολιτιστικές οργανώσεις. Να θυμόμαστε παρ' όλα αυτά τη βοήθεια έδωσε το Βατικανό στο να δραπετεύσουν στη Νότια Αμερική κάποια «μεγάλα κεφάλια» των Ναζί μετά το τέλος της Χιτλερικής Γερμανίας. 

   Ένα τρίτο παράδειγμα είναι οι ηγεσίες των Ορθόδοξων Αυτοκέφαλων Εκκλησιών. Μπορεί να μην καταφέρθηκαν όλες ανοιχτά εναντίον του Χίτλερ,  τον υποστήριξαν όμως με αυτόν ακριβώς τον τρόπο, ΔΕΝ καταφέρθηκαν ανοιχτά εναντίον του. Μεμονωμένα παραδείγματα όπως η  άρνηση από τον τότε Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βενιαμίν της προσφοράς του Χίτλερ να ανοικοδομήσει το Πατριαρχικό Μέγαρο στο με έξοδα του Γ Ράιχ μετά την πυρκαγιά της 21 Σεπτεμβρίου του 1941, λέγοντας: «Όχι, ευχαριστούμε», δεν θεωρείται και ΤΟ συντριπτικό χτύπημα ενάντια στον φασισμό. 

   Στην Ελλάδα τώρα, από τους 7.000 περίπου κληρικούς της εποχής της Κατοχής, πάνω από τους μισούς πήραν ενεργό μέρος στην Εθνική Αντίσταση. Ενώ όμως οι απλοί κληρικοί έδιναν το πατριωτικό παρών, το ιερατείο όχι απλώς απουσίαζε, αλλά αποτελούσε και στήριγμα των κατακτητών και της εγχώριας αντίδρασης. 
   Ο ίδιος αρχιεπίσκοπος της εποχής, ο Δαμασκηνός, διορίστηκε στη θέση του από την κατοχική «κυβέρνηση» του Τσολάκογλου. Στις επιστολές του προς την «κυβέρνηση» των συμπαθούντων, ο Δαμασκηνός τους ευλογούσε, δηλώνοντας ότι «αποβλέπομεν μετά βαθείας εκτιμήσεως προς την τολμηράν πρωτοβουλίαν την οποίαν αναλάβατε», ενώ χαρακτήριζε τη συνθηκολόγηση με τους κατακτητές σαν «μέτρον ανάγκης».
   Μια μέρα πριν η Βέρμαχτ μπει στην Αθήνα, τη νύκτα της 26/27 Απριλίου, οι επικεφαλής του Αγίου Όρους έστειλαν επιστολή προς τον Χίτλερ, με την οποία καλούσαν την «Υμετέρα Εξοχότητα» να «αναλάβη υπό την υψηλήν προσωπικήν Αυτής προστασίαν και κηδεμονίαν» το Άγιο Όρος.
   «Προς την Αυτού Εξοχότητα τον Αρχικαγκελλάριον του ενδόξου Γερμανικού Κράτους Κύριον Αδόλφον Χίτλερ εις Βερολίνον». 
   «Εξοχότατε, οι βαθυσεβάστως υποσημειούμενοι Αντιπρόσωποι των Είκοσιν Ιερών Βασιλικών Πατριαρχικών και Σταυροπηγιακών Μονών του Αγίου Ορους Αθω, λαμβάνομεν την εξαιρετικήν τιμήν ν' απευθυνθώμεν προς την Υμετέραν Εξοχότητα και παρακαλέσωμεν Αυτήν θερμώς, όπως, ευαρεστημένη, αναλάβη υπό την Υψηλήν προσωπικήν Αυτής προστασίαν και κηδεμονίαν τον Ιερόν τούτον Τόπον (...) Οι μοναχοί του Ορους Αθω οθενδήποτε και αν κατάγονται θα διατηρήσουσιν τα κτήματα και τα πρότερα αυτών δικαιώματα και θ' απολαύουσιν, άνευ ουδεμιάς εξαιρέσεως, πλήρους ισότητος δικαιωμάτων και προνομίων (...). Την διατήρησιν του καθεστώτος τούτου της αυτονόμου μοναχικής πολιτείας, ικανοποιούντος πλήρως άπαντας τους εν Αγίω Ορειεν ασκουμένους ανεξαρτήτως εθνικότητος Ορθοδόξους μοναχούς και εναρμονιζόμενοι προς τον σκοπόν και την αποστολήν αυτών, παρακαλούμεν και ικετεύομεν θερμώς την Υμετέραν Εξοχότητα όπως αναλάβη υπό την υψηλήν προστασίαν και κηδεμονίαν Αυτής. Τον Βασιλέα των Βασιλευόντων και Κύριον των Κυριευόντων εξ όλης ψυχής και καρδίας 
ικετεύοντες, όπως επιδαψιλεύση τη Υμετέρα Εξοχότητιυγείαν και μακροημέρευσιν επ' αγαθώ του ενδόξου Γερμανικού Εθνους. Υποσημειούμε θα βαθυσεβάστως». 
   «Εν Αγίω Όρει τη 13/26 Απριλίου 1941». 
   Οι Αγιορείτες μοναχοί μάλιστα δεν θα σταματήσουν εκεί. Σύντομα θα αναρτήσουν και πορτραίτο του δικτάτορα στο ρώσικο μοναστήρι στην αίθουσα των πορτραίτων. Εκεί αργότερα θα δειπνήσει και γερμανική αντιπροσωπεία που θα γίνει δεκτή με τιμές από τους μοναχούς. Αργότερα το ίδιο έτος θα αποσταλεί και δεύτερο τηλεγράφημα προς τον Αδόλφο Χίτλερ:
   «Ανοικτή Επιστολή Ιεράς Επιστασίας. Προς την Αυτού Εξοχότητα, Αρχηγόν του Γ΄ Ράιχ, Αδόλφον Χίτλερ
   Ημείς οι 20 εκλεγμένοι αντιπρόσωποι των ισάριθμων ιερών μονών των αποτελουσών την Μοναστικήν Πολιτείαν του Αγιωνύμου Όρους Άθω δημοσιεύομεν εις επήκοον πάντων την ανοικτήν ταύτην συγχαρητήριον επιστολήν διά τάς κατά των Σοβιετικών νίκας σας. Καί αγαλλόμενοι κραυγάζομεν εν θαυμασμώ: Έπεσεν το Ζιτομίρ καί εσώθη η Χριστιανοσύνη.
   Κύριος ο Θεός κρατύνη την υμετέραν εξουσίαν εις έτη πλείστα.
   Οι 20 αντιπρόσωποι της ενιαυσίου συνάξεως των 20 κυριάρχων μονών της Αθωνικής Πολιτείας.
   Α΄ ΤΕΤΡΑΔΟΣ: Λαύρας, Δοχειαρίου, Ξενοφώντος, Εσφιγμένου.
   Β΄ ΤΕΤΡΑΔΟΣ: Βατοπεδίου, Κουτλουμουσίου, Καρακάλου, Σταυρονικήτα.
   Γ΄ ΤΕΤΡΑΔΟΣ: Ιβήρων, Παντοκράτορος, Φιλοθέου, Σίμωνος Π¨ετρας.
   Δ΄ ΤΕΤΡΑΔΟΣ: Χιλιανδαρίου, Ξηροποτάμου, Αγ. Παύλου, Οσίου Γρηγορίου.
   Ε΄ΤΕΤΡΑΔΟΣ: Αγ. Διονυσίου, Ζωγράφου, Αγ. Παντελεήμονος, Κωνσταμονίτου». 

   Άλλοι λένε πως «Οι θρησκείες είναι εταιρίες που εκδίδουν μετοχές επί ανύπαρκτων μεταλλείων». Άλλοι λένε πως η πίστη παρηγορεί και καταπραΰνει την ανθρώπινη ψυχή. Όλοι όμως παραδέχονται πως, αν οι βασικές φιλοσοφικές αρχές όλων των θρησκειών εφαρμόζονταν απ' όλους τους ανθρώπους, τότε θα ζούσαμε σ' έναν καλύτερο κόσμο. Ο κόσμος όμως που μας έρχεται δεν θα είναι ένας καλύτερος κόσμος, η καταπίεση, η πλουτοκρατία, ο φασισμός και η ματαιοδοξία ποτέ δεν είχαν καλά αποτελέσματα, παρά μόνο σε αυτούς τους ελάχιστους που τα πρεσβεύουν. Γι αυτό αναρωτιόμουν μήπως, μέρες που είναι, θα έπρεπε να επανεξετάσουμε κάποια πράγματα στον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε το μέλλον μας; 

   Έρευνα από MCK, Αθήνα, 1/1/2019.-