Ο ΑΝΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΤΩΝ ΣΤΙΓΜΩΝ

''Κλειστόν'' by Mck

Φθινοπώριασε στα χείλη μου η αλμύρα από το τελευταίο σου φιλί δίπλα στο κύμα. Το αεράκι το ελαφρύ που όσο θεριεύει, μοιάζει με κίνδυνο που λέει, για τι άλλο; Για το χειμώνα που έρχεται στο παρακάτω σκαλοπάτι. 
Για τον χειμώνα που έγινε συνείδηση στα κίτρινα τα φύλλα στη πλατεία και στη πλάτη μου και γι' αυτή τη μυστήρια αλλαγή στον άνεμο που κάνει τα όνειρα θολά και τις ελπίδες πιο απόμακρες. 
Ένα φθινόπωρο στερνό που όλα τα κάνει να μου δείξει την παρουσία του χειμώνα που έπεται. Του χειμώνα που μισώ και αγαπώ, που δίχως αιτία και σκοπό μα αναπόφευκτα με φέρνει να με διώξει. 
Κι ο άνεμος. Ο άλλοτε γλυκός και τρυφερός που έμοιαζε με  χάδι στο κορμί μου και το πρόσωπο, τώρα λες και θυμώνει που δεν τον νοιάστηκα, που απ' τη σκέψη μου δεν πέρασε και τώρα με κακομεταχειρίζεται για την παράλειψη μου, ο άνεμος του χρόνου των στιγμών που μου δηλώνουνε απλώς το πέρασμα τους, ο άνεμος που πάνω του εσκόνταψα με λέξεις και με φράσεις που σαν τις είπα πέρασαν σαν μια ολόκληρη εποχή. 
Και η στιγμή. Η στιγμή που, σαν τον άνεμο, πάντοτε υπήρξε μόνο όταν πέρασε και δεν την είδα. 
Λέξεις κλειδιά για το βιβλίο της ζωής μου όλα αυτά, στάμπες για μια καρδιά που έψαξε και ψάχτηκε αλητεύοντας σε γειτονιές αγγέλων και φρικιών να βρει τον ορισμό πριν τον χειμώνα. 
Να είναι άραγε αυτός σαν στον καθένα του ταιριάζει; 

Μάκης Κολοβός, Αθήνα, 2015.-