ΑΝΑΘΕΜΑ ΣΕ ΔΕΝ ΜΕ ΛΥΠΑΣΑΙ: Η ΣΑΡΑ ΚΕΙΝ ΚΑΙ ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΗΣ ΓΙΟΡΤΗΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΧΡΟΝΟΥ (ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ)

Sarah Kane (3 February 1971 – 20 February 1999)

(Συνέχεα από το πρώτο μέρος:)

Αναμφίβολα ο επηρεασμός των αναγνωστών, των θεατών και των κριτικών είναι ενδεικτικός της ασφάλειας που αποζητούν οι άνθρωποι μέσα από τις μεγαλοστομίες και της βαθιάς αποστροφής τους για την ωμή αλήθεια. To Crave το έχω συναντήσει μέσα σε πάμπολλα pink blogs με συμβουλές για ερωτευμένες καρδιές ως και σε αληθινά συγκλονιστικά ποιήματα απέραντης αγάπης. Ποτέ μου όμως δεν το έχω συναντήσει αντεστραμμένο, σαν μια ανέφικτη αγάπη, σαν μια υπερβολή της τελειότητας που δεν θα υπάρξει. Αντίθετα αν η πλειοψηφία των πολέμιων του Blasted είχαν τη δυνατότητα, η Sarah Kane δεν θα ειχε προλάβει να αυτοκτονήσει στα 29 της, θα είχε καεί στην πυρά στα 23 της. 


«Blasted (Ερείπια)» – Sarah Kane


Δύο εκ πρώτης όψεως αταίριαστοι άνθρωποι, συναντιούνται σε ένα πολυτελές και απρόσωπο ξενοδοχείο της κεντρικής Αγγλίας. Ένα φαινομενικά ρομαντικό τετ α τετ, καταλήγει σε κλιμακούμενες πράξεις ψυχικής και σωματικής βίας, ενώ έξω από το συμβολικά ασφαλές περιβάλλον του δωματίου, μαίνεται ένας απροσδιόριστος πόλεμος. Μία τρομακτική έκρηξη αλλάζει τον ρου της ιστορίας, καθώς η υποτιθέμενη μέχρι την στιγμή εκείνη ρεαλιστική αφήγηση κατακρημνίζεται, ο χρόνος διαστέλλεται και κάτω από τα ερείπια και τα σπαράγματα των σωμάτων, κάνει την εμφάνισή της η μία και μοναδική πραγματικότητα: η απελπισμένη δίψα των ανθρώπων για αγάπη και συντροφικότητα.

from Sarah's Kane «BLASTED» (Eng Subtitles)


Καλούμαστε να αποδεχθούμε το ανείπωτο για να γίνουμε τελικά κοινωνοί της μεγάλης αγάπης που αναστηλώνει το μόνο και μέγα νόημα της ύπαρξης. Ένα έργο τέχνης που χάνει σιγά-σιγά την υπερβολή που χρειάστηκε η Kane για την μυθοπλασία αυτού του εφιαλτικού της οράματος για το μέλλον και γίνεται τρέχουσα πραγματικότητα. Κομμάτια του διαβάσαμε στην ιστορία, κομμάτια του βιώνουμε στο παρόν μας και κομμάτια του δυστυχώς θα βιώσουμε εμείς και οι απόγονοι μας στο μέλλον. 


Ποια Sarah Kane θα προτιμήσω για το νέο έτος, την Sarah Kane του Crave ή την Sarah Kane του Blasted; Την Sarah Kane του Crave θα προτιμήσω στην αρχή γιατί εκεί τουλάχιστον μου δίδεται η λανθάνουσα δυνατότητα "της απελπισμένης δίψας των ανθρώπων για αγάπη και συντροφικότητα" πριν υποχρεωθώ να αντιμετωπίσω "την ρεαλιστική αφήγηση ενός φαινομενικά ρομαντικού τετ α τετ που καταλήγει σε κλιμακούμενες πράξεις ψυχικής και σωματικής βίας, ενώ έξω από το συμβολικά ασφαλές περιβάλλον του δωματίου, μαίνεται ένας απροσδιόριστος πόλεμος και πριν η τρομακτική έκρηξη αλλάζει τον ρου της ιστορίας" του Blasted. 


Γι' αυτά που ποτέ να μην έρθουν, καλό 2015


Μάκης Κολοβός, Αθήνα 31 Δεκεμβρίου 2014