 |
| ''Κλειστόν'' by Mck |
Ι
Οράματα της εποχής,
μεστώτερα,
κυκλοφωτίζετε μιαν αρμαθιά αμάραντους
κι αργοκυλάτε στ' άλικα νερά
μυριάδες νούφαρα και φύλλα.
Κι όταν τα δόντια
τρυφερά
τσακίζουνε τα σπόρια της υπομονής,
χορεύετε
και στέκεστε στα βορεινά
σαν μούσκλια,
σαν άμμος στις φωλιές των μυρμηγκιών.
IV
Κι όταν,
περνώντας τα βουνά που κρύψανε τη γνώση
βρεθούμε στη μεγάλη έρημο,
εκεί που σφίγγοντας τα μάτια κύκλοι ομόκεντροι ανοίγονται μπροστά μας,
κει που το δάκρυ μας κάνει τη σκόνη να λουλουδίσει για μια μοναδική στιγμή,
κει που πρωτόγνωρα η ανθρωπιά μας ρίξει ευλαβικά στα γόνατα,
μετράμε τη μεγαλοσύνη του τιμήματος
που μας σημαδεύει με ανάταση ή καταστροφή.
Γι' αυτό κάθομαι εδώ,
στο ίδιο παλιό σπίτι,
στην ίδια παλιά καρέκλα
να σκέπτομαι το πριν, το τώρα και το αύριο.
Ίσως όχι αρκετό για να δηλώσω ζωντανός...
Είναι η παλιά ιστορία του κύκλου που παραμένει γεγονός.
V
Κι εσύ,
σήκωσε κείνο το γοερό ξεκούρδιστο βιολί σαν τον ζητιάνο της γωνίας
κι ετοιμάσου.
Εγώ δεν έπαψα ποτέ μου να πενθώ.
VII
Είμαι στην ξαφνική συνειδητοποίηση του ίλιγγου της κύρτωσης ως το αναπάντεχο κλείσιμο του κύκλου.
Είμαι στην ώρα μου να ψάχνω για δεκανίκια.
Είμαι στη μηδενική σφαίρα αντίληψης,
εκεί που είναι ουτοπία να μιλάς για υπαρκτές καταστάσεις.
IX
Κι εγώ
να μου μιλάω για μεγάλα πετάγματα σε γαλάζιους ουρανούς.
Κι εγώ
να περιμένω να δω το πέταγμα βολεμένος στη θέση του αμέτοχου παρατηρητή,
σαν ένα αίτιο για ν' αποφύγω τον εαυτό μου,
σαν ένα μέσο για να γίνουν οι σκέψεις μου μεγάλες και το αλτρουιστικό μου ενδιαφέρον χαρακτήρας.
XII
Είναι που τα μικρά και σπάνια πουλιά
δείχνουν πολύ όμορφα για να μείνουν ελεύθερα.
Κάποιος λάτρης του ονείρου θα τους ψαλιδίσει τα φτερά
για να τα 'χει κοντά του για πάντα.
Είναι που τα μικρά και σπάνια πουλιά
δείχνουν πολύ όμορφα για να μείνουν ελευθέρα.
Ψαλιδίζουν μόνα τα φτερά τους μη και παρασυρθούν απ' το γαλάζιο,
λατρεύοντας το δικό τους όνειρο.
Είναι που τα μικρά και σπάνια πουλιά
δείχνουν πολύ όμορφα για να μείνουν ελεύθερα.
Η ομορφιά που καθρεπτίζεται στο λατρεμένο τους εγώ
τα καθηλώνει.
Κι όταν το όνειρο γίνει εφιάλτης,
θα πρέπει να λατρεύουν πλέον αυτόν.
Γιατί, χωρίς φτερά,
θα κατακρημνιστούν.
XV
Κι εγώ,
να βγάζω έξω τη συμμετοχή μου
κι εγώ,
να βγάζω έξω την εκδήλωση της αγωνίας μου
γι 'αυτα που πρεσβεύω πως πιστεύω.
Και οι άλλοι,
με τα γεμάτα σιγουριά λόγια τους,
να σου μιλάνε για νέα αρχή.
XXIX
Ποια ουτοπία μπορεί να σ' αναγκάσει να πιστέψεις πως μπορείς
έτσι απλά
να αντικαταστήσεις εκείνο
που τρυφερά, μέρα τη μέρα, άφηνες να σε πλησιάζει,
με σκοπό εκείνη την ιδανική στιγμή
που θα του έδειχνες τη γύμνια σου;
XL
Φοβάμαι.
Ποτέ δεν θ' αφήσω τους άλλους
να ξέρουν πως νοιώθω ή τι σκέπτομαι.
Αν ξέρουν πως νοιώθω
θα ξέρουν και πως να με πληγώσουν.
Κι όταν τα καταφέρουν μια φορά,
θα προσπαθήσουνε και πάλι.
Φοβάμαι.
Δεν θα εμπιστευτώ κανέναν.
Θα βλέπω την εμπιστοσύνη σαν μια αδυναμία.
Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι κακοί
αλλά είναι αδύναμοι,
ή φοβούνται.
Φοβάμαι.
Θέλω να γίνω δυνατός,
θέλω να γίνω αφεντικό του εαυτού μου,
να τραβώ τον δικό μου δρόμο
αλλά, ότι κι αν κάνω,
μην έρθω σε σύγκρουση με τις αντιλήψεις των άλλων.
Φοβάμαι.
Όλη μου η ζωή θα είναι γεμάτη από ανθρώπους
που θα προσπαθήσουν να μ' εμποδίσουν να φτάσω εκεί που θέλω.
άλλοι από μίσος,
άλλοι από κουταμάρα,
άλλοι από ανικανότητα.
Φοβάμαι.
Κάθε φορά
το μόνο κέρδος που κατακτώ με ένα βήμα μου μπροστά,
είναι τα δέκα βήματα που έκανα προς πίσω.
Γι' αυτό φοβάμαι.
L
Ένα χρονικό όριο τελειώνει
σημαδεύοντας την αρχή μιας νέας πραγματικότητας
όπου η διάθεση του καινούργιου
θολώνει μυαλό κι αισθήσεις.
Μάκης Κολοβός, Αθήνα 2014.
(*) Ουίλιαμ Σαίξπηρ, Ιούλιος Καίσαρας.
William Shakespeare, Julius Caesar.
Comments
Post a Comment