Όταν όμως η αλήθεια σε πλησιάσει θα το δεις το μαχαίρι. Το ίδιο κι η αγάπη, κοντά σ' αυτήν κι ο έρωτας.
Όταν συνειδητά πέσεις επάνω τους τότε μετουσιώνονται μέσα σου, τότε προσφέρεις τα πάντα γνωρίζοντας πως, όσο πιο ολοκληρωτική είναι η δίχως ανταπόκριση προσφορά σου, τόσο πιο ολοκληρωτικό θα είναι και το τέλος.
Είναι αυτή η ώρα που κανείς δεν ξέρει αν είναι η αρχή μιας άφταστης χαράς ή τέλος μιας στιγμής που αρχίσαμε να ζούμε. Είναι η ώρα που έχει την άξια, το χρονικό όριο που δεν χωράει μέσα μας η απλή ύπαρξη, η περίοδος όπου η νοητή φορά της ζωής γεμίζει στιγμές που συγκλονίζουν την ύπαρξη και την κάνουνε ζωή.
Γιατί ότι κι αν αγαπάμε χάνεται στο πλήθος και έρχεται ξανά στο νου μας καθαρό την ώρα της απόλυσης ή του θανάτου.
Το έχουμε διαβεί της έχθρας μας το έπακρο σημείο γι' αυτούς που ζήσανε μακρυά απ' το κοπάδι και βύζαξαν τη γνώση μοναχοί. Αόρατο κρατήσαμε από τα μάτια μας το γεγονός και την αιτία κι η μόνη χαραμάδα που αφήσαμε να βλέπουμε, πανώριοι δικαστές εμείς, κοιτά για πάντα προς το υπόλοιπο κοπάδι.
Ζούμε όμως μόνο στις στιγμές κι δεν μπορούμε απλά να τ' αγνοήσουμε. Η ζωή μας στις στιγμές είναι το πάτημα της ύπαρξής μας. Ζούμε μια στιγμή κι υστέρα απλά υπάρχουμε να ετοιμαζόμαστε για την επόμενη στιγμή που θα 'ρθει. Η ανάταση της στιγμής είναι που δίνει αιτία για να χτυπά η καρδιά μας και κάθε πτώση στην ύπαρξη είναι η ανία. Ύψιστο χρέος είναι η ζωή και ζωή είναι η μετάλλαξη του χρόνου σε στιγμές που αρχίζουμε και ζούμε.
Πάντα θα υπάρχει τρυφερά μέσα μας μια θέση σ' ένα όνειρο γι' αυτό που δεν μπορέσαμε να φέρουμε κοντά μας ή να το κρατήσουμε.
Σαν τη σκηνή με το φιλί από το The Love of Zero, ένα 35mm film από τον Robert Florey του 1928, σαν τους ακροβάτες εραστές σε κίνδυνο για χάρη του έρωτα τους, σαν τούτο το φιλί είτε σαν ηδονή, είτε σαν υπόσχεση, είτε σαν επιστέγασμα να 'ναι συνάμα το πρώτο και το ύστερο, έτσι τούτο το blog θέλει να αμφιβάλλει ακόμα κι αν συμφωνεί, θέλει να ζει την αλήθεια γυμνή κι όχι μασκαρεμένη. Και αν ποτέ δεχτεί στολίδια πάνω της, να ειν' αυτά για τα γενέθλια της κι όχι για την κηδεία της. Έτσι λοιπόν να 'ναι και τα πρόσωπα που θα μιλήσουμε εδώ, ευχή συνάμα και κατάρα, έτσι να φτάσουμε απέναντι ή βρεθούμε στο κενό. Ούτε Σειρήνες γευόμαστε ν' ακούσουμε, ούτε κατάρτια ασφαλή για να δεθούμε.
Αρκετά βολευτήκαμε στον μέσο όρο. Όπου αυτός ανθεί, παύουμε να υπάρχουμε.
MCK, 1/9/2013.
Με υγεία το νέο blog, χιλιοειδωμένο να γενεί εύχομαι, χαχαχα! Καλό δείχνει για αρχή αλλά, όπως κι συ πρεσβεύεις, θα φυλάξω ένα "ίχνος αμφιβολίας" ως να διαβάσω τα δημοσιεύματα. Καλή δουλειά, "πρώτο τραπέζι πίστα" εύχομαι, φιλικά, Masc.
ReplyDeleteΟύτε το alter ego μου να ήσουν, χαχαχα! Άντε, καλό τρύγο να 'χουμε, καλό κρασί να πιούμε, Mck.
DeleteΠολυ ρεαλιστικη προσεγγιση εκει ομως που φρεναρω και κοντοστεκομαι ειναιη αληθεια γιατι νομιζω οτι δεν ειναι μια.Καλη επιτυχια.
ReplyDeleteΟι αλήθειες είναι όντως πολλές και έτσι πρέπει. Επαληθεύουν τη μοναδικότητα του καθενός μας και αντικατοπτρίζουν την διαφορετικότητα της οπτικής γωνίας που βλέπεουμε το ίδιο γεγονός. Κάπως έτσι ξεκινά ο διάλογος και όλα τα θετικά συνεπακόλουθα του. Ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο σου!
DeleteΟ Βολταίρος είπε κάποτε: "Δεν συμφωνώ με ό, τι έχετε να πείτε, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σας να το λέτε".
DeleteΟ Βολταίρος είπε κάτι υπέροχο, το πιστεύω και το χρησιμοποιώ! Αυτό και πολλές άλλες ρήσεις, είτε από λαϊκούς, είτε από φιλοσόφους, είτε από θρησκευτικούς ηγέτες. Ακόμα και να αγνοήσω τους σκοπούς και τις ιδιαιτερότητες που κρύβονται κάτω από αυτά, τα θεωρώ υπέροχα λόγια. Κούφια λόγια όμως. Λόγια ουτοπικά που αφορούν σε ουτοπικές κοινωνίες. Αν και όταν αυτές θα υπάρξουν, τότε τούτα τα λόγια θα είναι περιττά, θα μιλούν οι πράξεις και τα γεγονότα τότε. Μακάρι και μαζί σου να σπρώξουμε να φτάσουμε κάποτε εκεί! Τότε, ακόμα και αυτή η ίδια η Δημοκρατία που χιλιετίες τώρα μηρικάζεται σαν γλυκιά κραμελίτσα στα χείλη κρατούντων και κρατουμένων, δεν θα έχει νόημα. Όταν όλοι θα κάνουν ότι ακριβώς θέλουν με πρωταρχικό τους μέλημα να μην οι πράξεις τους ενοχλούν ή προσβάλουν τους άλλους, τότε δεν θα υποχρεούται το 49,9% να υποκύπτει στη βούληση του 50,1%. Τοτε έννοιες όπως μειοψηφία και πλειοψηφία δεν θα υφίστανται, τότε θα υπάρχει μονο το όλο.
DeleteΟ βολταιρος το ειπε αναφερομενςστην Δημοκρατια αλλα για ποια δημοκρατια μιλαμε σημερα που υπαρχει σεβασμος των δικαιωματων του ανθρωπου ????
ReplyDelete