ΑΠΑΓΟΡΕYΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΟ
Η πόλη είναι κάτω απ' το βουνό και το βουνό πάνω απ' την πόλη.
Ποιος όμως είναι τόσο ανόητος να ισοπεδώσει το Βουνό όταν μπορεί να ψηλώσει την Πόλη?
Προφανώς πολλοί κρίνοντας από το αποτέλεσμα και περισσότεροι αυτοί που τους ακούνε.
Καρφάκι όμως δεν μου καίγεται για τους νόμους με τη στενή τους έννοια, είναι η ευρύτερη αυτή που εμένα θέλγει.
Έχω ζήσει πολύ μέσα στη μουσική για να γνωρίζω πως οι κανόνες ισχύουν ακόμα και στην εξαίρεση.
Ας μη δεχόμασταν την Πόλη εξ αρχής. Από τη στιγμή που γίναμε μέλη της, ας ζήσουμε στη Ρώμη ως οι Ρωμαίοι.
Η διαμόρφωση των συνθηκών, ας μην έρθει μέσα από στείρες αντιδράσεις, ας έρθει μέσα από γόνιμες αντιπαραθέσεις.
Η κατάργηση της Μεσαίας Τάξης δεν έχει να κάνει με πρότυπους νεοτερισμούς, έχει αντιθέτως πολλά να κάνει με λανθασμένες επιλογές μας.
Επιλέγουμε το Βουνό γιατί δεν αντέχουμε την Πόλη και vice versa.
Αμφότερα εντέλει βρίθουν κανόνων αλληλεξάρτησης, που πρέπει να γνωρίζουμε καλά όσοι θέλουμε να ζήσουμε.
Ότι θέλει να ζει με ιδίους κανόνες, πάλι κανόνες κατασκευάζει.
Πρέπει δε να κατέχει άριστα την "τέχνη της κυριαρχίας" αν θέλει να δημιουργήσει ένα νέο σύστημα κανόνων της αρεσκείας του, αδιάφορα αν αυτό θα είναι καλύτερο ή χειρότερο.
ΔΙΟΤΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ, ΝΑΙ ΜΕΝ ΠΑΝΤΟΤΕ ΤΗΝ ΓΡΑΦΟΥΝ ΟΙ ΝΙΚΗΤΕΣ, ΟΜΩΣ ΠΑΝΤΑ ΚΑΤΙ ΞΕΦΕΥΓΕΙ ΚΑΙ ΕΤΣΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΒΡΙΣΚΕΙ ΤΕΛΙΚΑ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ.
ΥΓ: Και μια "παραίνεση ευγενικής χορηγίας": Διαλέξετε το καλό το Βουνό, όχι απαραίτητα το πλέον πολυσύχναστο! :-P
Μάκης Κολοβός, Αθήνα 2013. -
Comments
Post a Comment