Πρέπει να παραδώσω το σενάριο σε λιγότερο από μια ώρα και στην οθόνη υπάρχει μόνο ο κέρσορας που αναβοσβήνει.
_ Είμαι ίσως σε κάποιο κίνδυνο από εσάς, αγαπητέ μου κύριε; τον ρώτησε.
_ Θα έλεγα πως όχι υπέροχη κυρία μου, όχι από εμένα, απάντησε συγκινημένος.
_ Πολύ έξυπνη για γυναίκα υποθέτω, μονολόγησε εκείνη λυπημένη.
_ Όχι, τίποτα τέτοιο! Απλά μοναχική, ήταν η άμεση απάντηση του και της έσφιξε το χέρι τρυφερά.
Όχι αυτό! Σε πιο ρομαντικές εποχές ίσως, όμως πολύ μακρυά από το σήμερα. Μήπως:
Τη φίλησε στα χείλη μπροστά σε όλους και μετά, με το μυαλό του, σε όλο της το σώμα. Για μια στιγμή κοιτάχτηκαν στα μάτια σταθερά και τρυφερά, αλλά περισσότερο με έναν θετικό και γνώριμο τρόπο.
_ Δεν φαίνεται πλέον να χρειάζεσαι κάποια κάλυψη, τον ρώτησε ευθέως.
_Στην πραγματικότητα όχι. Δεν ήταν ποτέ εκεί το θέμα. Δεν πειράζει όμως. Μου αρκεί που η γεύση σου είναι υπέροχη, απάντησε και πέρασε το χέρι του σφιχτά γύρω στη μέση της.
Ούτε αυτό! Θυμίζει τον καλυμμένο ερωτισμό του Φλομπέρ κι αυτός έγραφε το 1856. Ίσως αν αντέγραφα πρώτα μια τρέχουσα ιστορία και μετά να την επαναλάβω σαν δική μου; Έτσι κι αλλιώς όλα γίνονται επί σκηνής. Για το θέατρο είναι, έχει είσοδο, καθίσματα, θεατές, κουρτίνα, ξύλινο πάλκο, σενάριο, ηθοποιούς και έξοδο. Άστους να πληρώσουν το εισιτήριο, άστους να έχουν καμιά-δυο ώρες δανεικής ευχαρίστησης κι ας πάνε στο καλό.Έχω πρόβλημα αυτοσυγκέντρωσης."Επαφή μέσα από την απόσταση" είπε κάποτε εκείνη. Σίγουρα λόγια. Όσο μ' αρέσει η έκφραση, άλλο τόσο μισώ το νόημα.Ποιος νοιάζεται πλέον γιατί, όποιος μπορεί να δίνει συμβουλές, δεν γίνεται τελικά σοφότερος; Καθυστερώ και θα χάσω το τραίνο. Αυτή τη φορά πρέπει να το κάνω όπως οι άλλοι θέλουν. Τι κι αν μια ρωγμή στον τοίχο μπορεί να δείχνει φτώχεια, αλλά αφήνει το φως να μπαίνει μέσα; Η στολισμένη λατέρνα μιλάει και η επικαιρότητα, που ποτέ της δεν κατάφερε να γίνει. Διώχνω την κοπέλα, την ρωγμή, τον τοίχο και το αγόρι, αφήνω την οθόνη άγραφη για φωτιστικό και προστίθεμαι στη λίστα όλων των υπόλοιπων ανεπάγγελτων
ΕΙΜΑΙ Η ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΟΥ. ΕΙΜΑΙ Ο "PINOCCHIO" ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΜΥΤΗ. ΕΙΜΑΙ ΜΑΖΙ ΤΟ "LA STRADA", ΤΟ "SACRIFICE", ΤΟ "MEDEA", ΤΟ "CARMEN", ΤΟ "LA NAVE E VA", ΤΟ "BETTY BLUE" ΚΑΙ ΤΟ "RAN". ΑΛΛΑ ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ, ΕΙΜΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ, ΕΙΜΑΙ, ΣΚΕΤΟ. ΟΤΑΝ ΚΑΠΟΤΕ ΤΟ ΚΥΜΑ ΤΟ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟ ΦΕΡΕΙ ΠΙΣΩ ΤΙΣ ΕΛΠΙΔΕΣ ΜΟΥ Σ' ΕΝΑ ΜΠΟΥΚΑΛΙ, ΤΟΤΕ ΘΑ ΓΙΝΩ ΤΟΣΟ ΑΘΩΟΣ ΟΣΟ ΜΙΑ ΜΗΤΕΡΑ ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΟΥ. ΤΩΡΑ ΟΙ ΦΘΑΡΜΕΝΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΦΥΣΟΥΝ ΕΝΑΝ ΧΑΛΑΣΜΕΝΟ ΛΥΓΜΟ ΚΑΙ Η ΣΧΕΔΙΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΑΝΤΙΚΡΥΣΕΙ ΣΥΝΤΟΜΑ ΤΗ ΓΗ. ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΕΞΩ ΚΑΡΑΔΟΚΕΙ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΝΕΤΑΙ ΧΟΛΗ. ΕΙΜΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΚΡΥΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ. ΤΗΣ ΤΡΑΓΟΥΔΩ ΠΑΙΜΕΜΑΤΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΕ ΣΥΓΧΩΡΕΙ. ΑΣ ΠΕΣΕΙ ΤΕΛΙΚΑ Η ΚΟΥΡΤΙΝΑ ΝΑ ΜΕ ΚΡΥΨΕΙ.
Mck, Αθήνα 2013. -
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Why should I sleep there that I paved? Why not there that we layered together, just as comfortable, an idea more roomier also? Why if I ever go out from this prison, I would not be free?
I need to deliver this script in less than an hour and on the screen there is only a blinking cursor.
_ Am I perhaps in some kind of danger from you, my dear sir? she asked.
_ I would say no, my lovely lady, not by me anyway, he replied excited.
_ Very smart for a woman I suppose, was her sad monologue.
_ No, nothing like that. Just lonely, was his immediate response and took her hand tenderly.
Not this! In more romantic times maybe, very far away from today. Perhaps:
He kissed her on the lips in front of everyone and then, with his mind, all over her body. For a moment, they looked at each other in the eyes firmly and gently, yet in a more positive and familiar way .
_ You no longer seem to need some coverage, asked him directly .
_ Actually not. That was never the issue . It's alright though. Enough for me that your taste is so wonderful, he replied and passed his hand tightly around her waist.
Not that either! Covered eroticism, reminiscent of Flaubert and he wrote this in 1856. Maybe if I copied first a current story and then repeat it as my own? All done on stage anyway. For the theater , it has an entrance, seats, audience, curtain, wooden stage, script, actors and exit. Let them pay the ticket, let them have couple of hours rendered pleasure and let go.I have concentration problems. "Contact inside the distance" she once said. Absolute saying. As much as I like the expression thought, equally I hate the meaning. Who any longer cares if, anyone who can give advises, does not eventually becomes wiser? I am delaying and I lose the train. This time I have to do it as others want. What if a crack in the wall indicates poverty, yet still leaves the light enters? An ornamented laterna speaks and a timeliness that has never managed to become. I drove away he girl, the crack, the wall and the boy, I left the monitor unwritten as a lamp and I add myself to the list of all remaining inactive.
I AM THE PROOF OF MYSELF, I AM "PINOCCHIO" WITHOUT THE NOSE. I'M "LA STRADA", "THE SACRIFICE", "MEDEA", "CARMEN", "LA NAVE E VA", "BETTY BLUE" AND "RAN" ALL TOGETHER. BUT I'M HERE, I'M REAL , I AM, NEAT. ONE TIME, WHEN THE THE SEA WAVE BRING BACK MY HOPES IN A BOTTLE , THEN I WILL BECOME SO INNOCENT AS A MOTHER IN THE DREAMS OF HER CHILD . NOW, RIPPED STATEMENTS BELLOWS A DAMAGED SOBBING AND MY RAFT WILL NOT SOON FACE THE LAND. OUT IN THE STREETS THE SECRET LAUGH OF THE CITY LURKS AND IN THE VILLAGE DECENTRALIZE THE CHOLER. I AM YEARS AWAY FROM MY LOVE I SING HER PRAISES AND SHE DO NOT FORGIVE. LET THE FINAL CURTAIN FALL AND HIDE ME.
Mck, Athens 2013. -
Comments
Post a Comment