ΥΠΟΠΤΗ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ - SUSPICIOUS NORMALITY

Η κανονικότητα υπό δουλεία μεταφράζεται επίσης ως δοσιλογία. Σήμερα, ορισμένοι επιμένουν να την αποκαλούν επίτευγμα. 

Η κανονικότητα είναι μια στείρα, άρα και σταθερή επανάληψη ορισμένων καταστάσεων, σχέσεων και συμπεριφορών. 

Η κανονικότητα ανέκαθεν ήταν το εμπόδιο της δημιουργικότητας και το άρμα της οπισθοδρόμησης. 

Η κανονικότητα, αν είχε ακολουθηθεί από τους οποιουσδήποτε δημιουργούς οποιωνδήποτε τομέων, το όποιο είδος θα ήταν υπό εξαφάνιση αν δεν είχε ήδη εκλείψει. 

Η κανονικότητα δεν είναι καν ορθολογική, πόσο μάλλον αποτελεσματικά ωφέλιμη, όταν το βασικό μέλημα της μονάδας αλλά και του συνόλου θα είναι το πως να την παρακάμψει ώστε να έχει περισσότερα δικαιώματα και λιγότερες υποχρεώσεις σε βάρος μιας άλλης μονάδας και ενός άλλου συνόλου. 

Η κανονικότητα τελικά δεν μπορεί να διατηρήσει την ιδιότητα του πολίτη γιατί εντέλει διαρρηγνύει την  ενότητα δικαιωμάτων και υποχρεώσεων. 

Η κανονικότητα είναι ένας λείος δρόμος, άνετος για να περπατάς σ' αυτόν αλλά ζωή δεν φυτρώνει πάνω του. 

Normality under servitude also translates as dosilogy. Today some suspectedly insist on calling it an achievement. 

Normality is a sterile, and therefore constant repetition of certain situations, relationships and behaviors. 

Normality has always been the barrier to creativity and the chariot of regression. 

Normality, if followed by any creators of any domain, any species would be extinct if it had not already become extinct. 

Normality is not even rational, thus most effectively beneficial , when the main concern of the unit and the whole will be how to bypass it so that it has more rights and fewer obligations at the expense of another unit and another whole. 

Normality in the end can not maintain citizenship because it ultimately disrupts the unity of rights and obligations. 

Normality is a smooth road, comfortable to walk on but life does not grow on it. 

Mck®, 10 May 2021