Crapbook

Δεν είναι προφανώς ο Protasevich το θέμα, το θέμα είναι ο νεοφιλελευθερισμός που καλπάζει παγκοσμίως χεράκι-χεράκι με τους νεοφασίστες. Παρ' όλα αυτά:  Γεγονός: Ο Protasevich της συνεχώς επανεντινώμενη κόντρας μεταξυ Ρωσίας και ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένων των παρατρεχάμενων αμφοτέρων των πλευρών.   Γεγονός: Ο Protasevich της Belsat TV, που ζήτησε και έλαβε άσυλο από την Πολωνία του Andrzej Duda, όπου και εργαζόταν ως δημοσιογραφος.  Γεγονός: Ο Protasevich του Andrzej Duda, προέδρου της Πολωνίας, που πριν δύο χρόνια ηγείτο σε πορεία "ανεξαρτησίας" της ακροδεξιάς. Οι εθνικιστές, καίγοντας φωτοβολίδες και φέροντας φασιστικές σημαίες, βάδιζαν μαζί με τον ίδιο και τους πολιτικούς του. Γεγονός: Ο Protasevich του νεοναζιστικού και αντικομμουνιστικού υπόβαθρου. που είναι συμπαθών του «Pahonia Detachment», μιας πολιτοφυλακής της Λευκορωσίας που έχει πολεμήσει παράλληλα με το νεοναζιστικό «Azov Battalion» στον μεταπολεμικό πόλεμο της Ουκρανίας.  Γεγονός: Ο Protasevich του 2012 που ήτα

  Περί Survivor ο λόγος και περί της μάζωξης στο αεροδρόμιο για τον James Καφετζή που τον υποδέχτηκαν με πριγκιπικές τιμές, φωνάζοντας συνθήματα, παίζοντας εμβατήρια, ενώ συμπλήρωναν το εορταστικό κλίμα με καπνογόνα και πυροτεχνήματα.  Το είδα στο Youtube και, μόλις ξεπέρασα το αρχικό σοκ, αμφιβολίες και αναμνήσεις πολλές μου ήρθανε στο νου, ερωτηματικά και απορίες γεννήθηκαν ξανά.  Θυμήθηκα την "Αποκολοκύνθωση", τη σατιρική κωμωδία του Σενέκα, τη γελοιοποίηση της αποθέωσης του αυτοκράτορα Κλαύδιου μετά θάνατον, την αποβλάκωση, τη διανοητική και πνευματική κατάπτωση.  Άρχισα να αμφιβάλλω για την ορθότητα της αρνητικής μου κρίσης πάνω στο έργο του Μαξ Στίρνερ "Ο Μοναδικός και Η Ιδιοκτησία του"  (Να τα διαβάσουν αυτά οι "οπισθοδρομικοί" που επιμένουν να διαβάζουν κάτω από τις φωτογραφίες και κάτω από τους τίτλους, για να θυμούνται οι παλιότεροι και να μαθαίνουν οι νεώτεροι αυτά που θα θυμούνται όταν γίνουν παλιότεροι με τη σειρά τους).  Αναρωτήθηκα για άλλη

Η κανονικότητα υπό δουλεία μεταφράζεται επίσης ως δοσιλογία. Σήμερα, ορισμένοι επιμένουν να την αποκαλούν επίτευγμα.  Η κανονικότητα είναι μια στείρα, άρα και σταθερή επανάληψη ορισμένων καταστάσεων, σχέσεων και συμπεριφορών.  Η κανονικότητα ανέκαθεν ήταν το εμπόδιο της δημιουργικότητας και το άρμα της οπισθοδρόμησης.  Η κανονικότητα, αν είχε ακολουθηθεί από τους οποιουσδήποτε δημιουργούς οποιωνδήποτε τομέων, το όποιο είδος θα ήταν υπό εξαφάνιση αν δεν είχε ήδη εκλείψει.  Η κανονικότητα δεν είναι καν ορθολογική, πόσο μάλλον αποτελεσματικά ωφέλιμη, όταν το βασικό μέλημα της μονάδας αλλά και του συνόλου θα είναι το πως να την παρακάμψει ώστε να έχει περισσότερα δικαιώματα και λιγότερες υποχρεώσεις σε βάρος μιας άλλης μονάδας και ενός άλλου συνόλου.  Η κανονικότητα τελικά δεν μπορεί να διατηρήσει την ιδιότητα του πολίτη γιατί εντέλει διαρρηγνύει την  ενότητα δικαιωμάτων και υποχρεώσεων.  Η κανονικότητα είναι ένας λείος δρόμος, άνετος για να περπατάς σ' αυτόν αλλά ζωή δεν φυτρώνει πάνω