Crapbook

Street Words Σώπα, μη μιλάς, είναι ντροπή κόψ' τη φωνή σου σώπασε επιτέλους κι αν ο λόγος είναι αργυρός η σιωπή είναι  χρυσός. Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί έκλαιγα, γέλαγα, έπαιζα μου λέγανε: "σώπα". Στο σχολείο μού κρύψαν την αλήθεια τη μισή, μου λέγανε: "εσένα τι σε νοιάζει; Σώπα!" Με φιλούσε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα και μου λέγανε: "κοίτα μην πείς τίποτα, σσσς... σώπα!" Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε. Και αυτό βάσταξε μέχρι τα εικοσί μου χρόνια. Ο λόγος τού μεγάλου η σιωπή τού μικρού.  Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο, "Τι σε νοιάζει εσένα;", μου λέγανε, "θα βρείς το μπελά σου…,  σώπα". Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι "Μη χώνεις τη μύτη σου  παντού,  κάνε πως δεν  καταλαβαίνεις,  σώπα" Παντρεύτηκα, έκανα παιδιά, η γυναίκα μου ήταν τίμια κι  εργατική και ήξερε να σωπαίνει. Είχε μάνα συνετή που τής έλεγε "Σώπα". Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς, οι γείτονες μ...